1139
Stowarzyszenie Milicji Niepokalanej
Oryg.: brak. - Odp.: ms powiel. AN. Dwie karty jednostr. zapis. Odpis sporządzono w 1938 r. - Druk.: dwukrotny nakład w formie ulotki w 1938 r. - Ten sam tekst z niewielkimi zmianami w przekładzie łacińskim w: "Wiadomości z Prowincji OO. Franciszkanów w Polsce" 8 (1938) 16-20 (druk wewnętrzny). - Ten sam tekst (łaciński) jako dwukartkowa ulotka. Nihil obstat ut imprimatur P. Anselmus Kubit provincialis. Imprimatur Varsaviae, die 16 Martii 1938 anni, consiliarius Curiae Cononicus Metropolitanus dr A. Fajęcki; mgr Br. Pągowski notarius. Typographia "Rycerz Niepokalanej", Niepokalanów.
1) Nieco z dziejów. Milicja Niepokalanej mało jest jeszcze znana w [...] [ 2 ]. Dotychczas należy do niej zaledwie [...] [ 3 ] osób, podczas gdy liczba ogólna na całym świecie przekracza już milion [ 4 ].
Milicja Niepokalanej nie jest zbyt dawnym stowarzyszeniem; powstała bowiem w roku 1917 w Międzynarodowym Kolegium Braci Mniejszych Konwentualnych w Rzymie.
Dnia 2 stycznia 1922 roku otrzymała Milicja byt prawny wobec Kościoła, jako "Pia Unio" - pobożny związek, następującym dekretem Kardynała Pompilj, Wikarego Ojca św. na Rzym: "Pragnąc, by rozszerzało się nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, Powagą Naszą kanonicznie ustanawiamy pobożne stowarzyszenie, zwane powszechnie: Pobożne stowarzyszenie Milicji Maryi Niepokalanej w Oratorium Kolegium Serafickiego Braci Mniejszych Konwentualnych w Rzymie - i ustanowione zatwierdzamy. Dan w Wikariacie, dnia 2 stycznia 1922 r. Bazyli Kard. Pompilj, Wik[ariusz] Apostolski".
Po czterech latach, dnia 18 grudnia 1926 roku, Ojciec św. Pius XI wydał brewe, którym udzielił członkom "Milicji Niepokalanej" licznych odpustów, a dnia 23 kwietnia 1927 roku tenże sam Ojciec św. Pius XI osobnym brewe wyniósł Milicję Niepokalanej do godności Prymarii [ 5 ]
Do jakiego celu zdąża Milicja Niepokalanej? Jakie są warunki należenia do niej? Jakimi środkami się posługuje?
2) Cel. Celem Milicji Niepokalanej jest: "Starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a zwłaszcza masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej".
Więc staranie się o nawrócenie grzeszników, niekatolików i uświęcenie wszystkich, czyli miłość ku wszystkim bez względu na różnice wiary i narodowości, by im przybliżyć szczęście, które daje zbliżenie do Boga, pierwszego źródła wszelkiego szczęścia, praktyczne umiłowanie Boga, czyli uświęcenie.
I to pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej Najśw[iętszej] Maryi Panny. - Wszyscy wiemy to dobrze, że Niepokalana Dziewica ustanowiona jest przez Boga Pośredniczką wszelkich łask. Nie ma zaś nawrócenia ni uświęcenia bez łaski Bożej, owszem łaska Boża właśnie sprawia nawrócenie i uświęcenie, o ile tylko dusza zechce z tą łaską współpracować. Tak więc nie może być mowy ani o nawróceniu, ani o uświęceniu bez Niepokalanej, Matki Łaski Bożej. Im zaś kto więcej zbliży się do tej Szafarki łask Bożych, tym więcej łask otrzyma i łatwiej siebie uświęci i przyczyni się do uświęcenia bliźnich. - Słusznie więc staranie się o nawrócenie i uświęcenie dusz musi się odbywać pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej.
3) Warunki. A jakie warunki należenia do MI? (MI to skrót międzynarodowy Milicji Niepokalanej z łacińskiego "Militia Immaculatae").
Kto pragnie przyczynić się do uświęcenia bliźnich, słuszną jest rzeczą, by od siebie rozpoczął. Dlatego musi sam zbliżać się coraz bardziej do Niepokalanej, by od Niej otrzymać łaski do coraz doskonalszego praktycznego umiłowania Boga w każdej chwili codziennego życia. Najdoskonalszym zbliżeniem się to oddanie się całkowite, poświęcenie się na rzecz i własność. Toteż pierwszym i najistotniejszym warunkiem należenia do MI jest poświęcenie się całkowite Niepokalanej.
To poświęcenie nie wymaga bynajmniej, by zaraz opuścić świat, rodzinę i wstąpić do klasztoru. Nie. Można w dalszym ciągu w dotychczasowym stanie oddawać się wszystkim dotychczasowym uczciwym zajęciom, tylko że to już nie my sami ofiarujemy te nasze codzienne zajęcia Bogu, ale Ona, Niepokalana, której staliśmy się własnością, je ofiaruje. I to ofiaruje je nie jako nasze, ułomne, pełne niedoskonałości, ale jako swoje własne, bo my ze wszystkim, co nasze jest - do Niej należymy. Stąd i wszelkie nasze zajęcia do Niej należą. Niepokalana zaś nie może ofiarować Bogu nic skalanego. W Jej niepokalanych rękach nasze niedoskonałe czyny stają się też nieskalane, czyste i stąd bez porównania więcej wartościowe. Wstępujący więc do MI może w dalszym ciągu trwać w swym stanie i zawodzie, ale pomny, że do Niepokalanej należy, czujniej baczy, by całym swym życiem stawać się coraz bardziej godnym nazwy Jej dziecka, własności, rzeczy itd. Słowem - Jej w najściślejszym tego słowa znaczeniu.
Nie tylko to, ale doświadczywszy ile słodyczy daje w życiu zbliżenie się do Niepokalanej, ile siły w pokusach, ile pociechy w trudnościach, stara się bliźnim również udzielić ze swojego szczęścia, stara się i ich do Niepokalanej zbliżyć, ich serca dla Niej zdobyć, stać się prawdziwym Jej rycerzem.
Sama myśl, że tyle jeszcze dusz nie zna nawet imienia Maryi, nie daje mu spokoju. Pragnąłby cały świat dla Niej pozyskać. Wprowadzić Ją do każdego serca, które bije pod słońcem i kiedykolwiek bić będzie, by Ona obfitością łask mogła oświecić te serca, by je ogrzała miłością swego matczynego Serca i rozpłomieniła w nich ogień miłości ku Bogu, ku Sercu Boskiemu - Jezusa.
Widzi on jednak, że sam tak wielkiemu dziełu nie podoła, że Ona, Niepokalana, musi sama w nim i przez niego działać pośród bliźnich, dlatego też tym bardziej oddaje się Niepokalanej na własność jako narzędzie powolne w Jej niepokalanych rękach.
Stąd pierwszy i najistotniejszy warunek: "Oddać się Niepokalanej całkowicie jako narzędzie w Jej niepokalanych rękach".
Jest jeszcze i drugi warunek, to jest noszenie Cudownego Medalika. Nie jest on już istotny, ale stanowi jakoby znak zewnętrzny wewnętrznego całkowitego oddania się Niepokalanej.
Medalik ten otrzymał powszechną nazwę cudownego, bo rzeczywiście bardzo wiele nawróceń on działa, bardzo wiele różnych łask Niepokalana bezustannie raczy zsyłać tym, co go ze czcią na sobie noszą.
Powstał on w roku 1830. Sama Niepokalana raczyła go objawić nowicjuszce Sióstr Miłosierdzia w Paryżu, Katarzynie Labouré. Mnogość otrzymanych łask potwierdza prawdziwość tego objawienia.
By prawnie należeć do MI i uczestniczyć w nadanych jej odpustach, trzeba koniecznie już przedtem otrzymać Chrzest św. i być przynależnym do Kościoła katolickiego i następnie trzeba dać wpisać swe imię i nazwisko do księgi wpisowej Stowarzyszenia Milicji, gdzie jest ono założone kanonicznie.
4) Środki: Jakimi środkami posługuje się MI?
Zwyczajnymi środkami w staraniu się o dobro dusz jest własny przykład, modlitwa, cierpienie i praca. Przykład pociąga do naśladowania, modlitwa, ofiara i cierpienie zjednywują Boże łaski, a praca zewnętrzna dokonuje dzieła, jeżeli dusza, o którą chodzi, sama świadomie i dobrowolnie nie oprze się łagodnemu zwykle działaniu łaski Bożej.
Milicja Niepokalanej posługuje się więc wszelkimi byle godziwymi środkami, które do celu prowadzić mogą.
Co do modlitwy - stowarzyszeni starają się możliwie co dzień zwrócić się do Niepokalanej z prośbą, wyrytą na Cudownym Medaliku: "O Maryjo bez zmazy poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy", dodając: "i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie". Tak obejmują oni króciutką tą modlitwą i wszystkich innych stowarzyszonych, i wszystkie inne dusze, po całym rozsiane świecie.
Co każdy z osobna dla sprawy Niepokalanej w duszach zdziałać może, to pozostawia się gorliwości i roztropności każdego. - Niektórzy łączą się w ściślejsze stowarzyszenia, w których [na zebraniach] wspólnie omawiają plany pracy i zdają sprawę z wyniku działalności, i wybierają sobie zarząd. Ściślejszy związek w MI nie jest obowiązkowy, ale gdzie jest to odpowiednie, może też być stosowany. Czasem też i całe inne stowarzyszenia gremialnie do MI wstępują.
5) Istota i duch MI [ 6 ]: Istota MI polega na tym, że jest ona Niepokalanej, bezwarunkowo, nieodwołalnie, bezgranicznie Niepokalanej i to pod każdym względem. Stąd wstępujący do MI staje się Jej zupełną własnością. Przez to samo staje się Jezusowym tak, jak Ona jest Jezusową, i im doskonalej jest Jej, tym doskonalej jest Jezusowym. Ale zawsze w Niej i przez Nią, czyli o wiele łatwiej i doskonalej. Przez Pana Jezusa zaś staje się Bożym. - Być więc Niepokalanej: to istota MI.
Nazywa się Milicją, bo należący do niej nie ogranicza się na oddaniu siebie zupełnie Niepokalanej, ale stara się, o ile może, by i serca innych dla Niej zdobyć, by i serca innych Jej się oddały, jak on się oddał. I to, by jak najliczniejsze serca dla Niej pozyskać, serca wszystkich, co są i będą kiedykolwiek aż do skończenia świata.
To jest istota Milicji Niepokalanej. A jakim jej duch?
Duch jest tym, co ożywia, porusza. Duch więc MI będzie ożywiał członków MI, by coraz bardziej byli rycerzami Niepokalanej, by co dzień bardziej stawali się rzeczą i własnością Niepokalanej i coraz gorliwiej zdobywali dla Niej serca bliźnich.
Im bardziej tym duchem się ożywią, tym więcej będą rycerzami Niepokalanej.
Na pociechę duszom gorliwym trzeba zaznaczyć, że istota oddania się Niepokalanej nie polega na ciągłej pamięci o Niej, ale na woli. Tak więc dusza zajęta cała dobrym spełnianiem swego obowiązku, nie przestaje być własnością Niepokalanej i jej myśli, słowa i czyny nie przestają być Niepokalanej, chociaż o tym nie myśli.
6) Odpusty udzielone członkom MI dzielą się na zupełne i cząstkowe. Do uzyskania odpustu zupełnego wedle ogólnego prawa kościelnego potrzeba, oprócz odwiedzenia kościoła i modlitwy na intencję Ojca św., jeszcze spowiedzi i Komunii św. Spowiedź można odbyć w okresie 8 dni przedtem lub potem; kto zaś zwykł spowiadać się dwa razy na miesiąc, to już nie potrzebuje osobno odprawiać spowiedzi dla uzyskania odpustu zupełnego. Komunię świętą też można przyjąć albo w dzień zyskania odpustu, albo we wigilię, albo podczas oktawy.
7) Praktycznie więc: Kto pragnie wstąpić do MI, niechaj 1) wybierze sobie dogodny dzień, w którym pragnąłby wpisać się do MI i zyskać odpust zupełny udzielony wstępującym do MI i doniesie o tym do Niepokalanowa. 2) Otrzymawszy w odpowiedzi Cudowny Medalik i dyplomik MI, odmówi sobie w dniu uprzednio oznaczonym akt poświęcenia zawarty w dyplomiku. Ani w dniu wpisu, ani potem żadnych obowiązkowych opłat nie ma, chociaż w każdym czasie, kto sobie życzy, może dobrowolnymi ofiarami przyczyniać się do tym większego rozwoju sprawy Niepokalanej po całym świecie.
Byłbym szczęśliwy, gdyby te kilka słów przyczyniło się do zbliżenia wielu, wielu dusz do wspólnej naszej Matki duchowej, Maryi Niepokalanej, i zachęciło do zdobywania coraz to liczniejszych serc dla Niej, a przez Nią dla Najświętszego Serca Boga- -Człowieka, Jezusa.
O. Maksymilian M-a Kolbe
dyr[ektor] Centrali Milicji Niepokalanej
OO. Franciszkanie
Niepokalanów obok Warszawy
Polska
[ 1 ] Dane archiwalne.
[ 2 ] Miejsce dla wpisania miejscowości.
[ 3 ] Miejsce dla wpisania liczby członków MI na danym terenie.
[ 4 ] Liczba zbyt wysoka dla 1938 r. MI w Polsce w tym czasie na pewno nie miała więcej członków jak ok. 650 000, a w innych krajach - w stosunku do miliona - liczyła zbyt mało, np. we Włoszech 56 691, w Rumunii 27 000 (1939 r.), na Łotwie 14 500 członków, w pozostałych krajach, gdzie MI istniała, ilość członków wahała się od paru tysięcy do kilkuset, co w sumie nie mogło dać ponad milion członków. Niniejszy artykuł, w swojej formie, stanowi pewnego rodzaju formularz, który miał być aktualny na kilka lat przyszłych i tym należy tłumaczyć podanie przez Autora tak dużej liczby.
[ 5 ] Dzięki temu stowarzyszenie (prymaria) może przyłączać do siebie inne stowarzyszenia o tej samej nazwie i celu, czyli agregować, i przekazywać im odpusty oraz łaski duchowe udzielone przez Stolicę Apostolską.
[ 6 ] Punkt piąty jest przedrukiem art. pt. Istota i duch Milicji Niepokalanej, zamieszczonego w RN 14 (1935) 131-132, z tym że zdanie zaczynające się od słów: "Im baczniej" itd. w miesięczniku brzmi: "Im bardziej tym duchem się ożywią, tym więcej zbliżą się do ideału, do istoty MI, tym więcej będą rycerzami Niepokalanej".