1198

Jak w każdym dążeniu do ideału, tak i w Milicji Niepokalanej ściśle żadna forma organizacyjna do istoty nie należy, chociaż formy te dopomagają do zharmonizowania wysiłków, dążących do osiągnięcia celu. Kto Niepokalaną poznał, pokochał, Jej się oddał, a oddał tak całkowicie, że nic już sobie nie pozostawił, nie zastrzegł; kto stara się stawać coraz bardziej Jej pod każdym względem; kto ponadto w trosce o Jej królestwo w duszach pragnie, by inni Jej się oddali i ze swej strony wszystko, co może, w tym celu czyni i stara się żadnego środka nie opuścić, chociażby go to bardzo dużo kosztowało, a nawet chociażby mu krwią przypieczętować ten ideał przyszło, owszem, za największe szczęście, za szczyt marzeń uważa sobie złożyć ofiarę całkowitą nawet z własnego życia dla pozyskania wszystkich dusz dla Niej, i to wszystkich, gdziekolwiek one są, do jakiejkolwiek narodowości czy rasy należą, i kiedykolwiek żyją czy teraz, czy w przyszłości - ten oczywiście jest doskonałym rycerzem Niepokalanej, chociażby o stowarzyszeniu Milicji Niepokalanej nic nigdy nie słyszał i w jego rejestrze zapisany nie był.

Kodeks prawa kościelnego [ 2 ] poza zakonami rozróżnia jeszcze trzy rodzaje zrzeszeń kościelnych: 1) pobożne stowarzyszenia bez organicznej budowy; 2) sodalicje, które tę budowę już posiadają; i 3) bractwa, które ponadto troszczą się o zewnętrzny kult Boży.

Milicja Niepokalanej została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską w formie pobożnego stowarzyszenia. Jako więc taka nie musi posiadać do swej ważności ani zarządów, ani zebrań, ale gdzie to dla sprawy jest przydatne, tam jako jeden ze środków i to też bywa używane. Stąd każdy może zostać członkiem stowarzyszenia Milicji Niepokalanej, chociażby do innych stowarzyszeń już należał, albo nawet był członkiem któregoś zakonu.

Szczegółowe warunki podaje prawo kościelne w rozdziale o stowarzyszeniach w ogólności [ 3 ] i o pobożnym stowarzyszeniu w szczególności [ 4 ].

[O. Maksymilian M-a Kolbe]