1199

Centrala

Oryg. ms AN. Dwie karty jednostr. zapis.
[Niepokalanów, 5-20 VIII 1940] [ 1 ]

By stowarzyszenie utrzymywało jedność i miało możność rozwoju, nieodzowną jest jakaś głowa, centrala. Tak więc i MI nie może się obyć bez jakiejś centrali tak światowej jak i krajowej, a w miarę potrzeby nawet diecezjalnej czy też o mniejszym zasięgu, jak na przykład parafialnej. Każda zaś z tych central harmonizowałaby wysiłek wszystkich kół danego terenu, tak dla dorosłych, jak i dla młodzieży lub dzieci, tak dla niewiast jak i dla mężczyzn.

Stosunek do innych stowarzyszeń

W stosunku do innych stowarzyszeń MI strzeże się, by nikomu nie czynić konkurencji i gdzie nie ma tego potrzeby, nie usiłuje nawet zakładać szerszego koła MI. Natomiast w myśl dyplomika stara się dotrzeć do każdej duszy bez wyjątku.

Wiele stowarzyszeń czyniło już sporo różnych wysiłków w sprawie Matki Bożej, lecz jest Ona tak wyniesiona przez Boga, że to wszystko, co dusze najbardziej kochające do końca świata dla Niej czynią, nie dorówna nigdy tej chwale, jakiej jest godna. Ostatnimi zaś czasy zdaje się, iż Niepokalana pragnie, by Jej przywilej Niepokalanego Poczęcia bardziej niż dawniej był poznany i Bóg za tę łaskę Jej udzieloną wielbiony. Milicja Niepokalanej pragnie dołączyć swój nieudolny głos do ogólnego chóru stworzenia wielbiącego Matkę Bożą.

Milicja Niepokalanej pragnie, by Niepokalana zakrólowała w każdej duszy i królestwo swe pogłębiała coraz bardziej i bardziej. Stąd też dzieje się, że nieraz inne stowarzyszenia, które pragną jeszcze bardziej pogłębić sprawę Niepokalanej u siebie, przystępują także w całości do MI, jak Żywy Różaniec, Sodalicje Mariańskie itd.

Potrzeba

[...] [ 2 ]

Co daje duszy Milicja Niepokalanej

Kto oddał się Niepokalanej w duchu MI, czuje, że uzależnił się od Niej we wszystkim, już do siebie nie należy, ale stał się naprawdę Jej, Niepokalanej, Matki Bożej, prawdziwej, miłościwej Królowej nieba i ziemi.


Niepokalana Matką, ale słowo to niedoskonałe jak i inne o Niej (Królowa, Pani itd.) i o Bogu. Analogia.

[ 1 ] Zob. Pisma, 1169, przyp. 1.

[ 2 ] Ze względu na warunki okupacyjne św. Maksymilian poprzestał na razie na wyznaczeniu tytułu rozdziału, pozostawiając redakcję treści na potem, do czego - z powodu aresztowania - już nie doszło.