230

[PS] Kilka słów. W Japonii - cześć Niepokalanej, sprawy ułożyły się względnie normalnie, ale jeszcze trudności moc, bo chociaż już pierwszy numer wyszedł, księża tłumaczą z łaciny na japoński, biskup zezwala na wydawanie i jest "Imprimatur", czcionki są, ale w skrzynkach na ziemi, gdyż nie potrafimy japońsko-chińskich różnorodnośoi rozsypać do kaszt. Mieszkanie wynajęte na 9 miesięcy. Jednak źródeł redakcyjnych brak dotkliwy. Poczta odmówiła wysłania ryczałtowo, a starania o ryczałt mają trwać 3 miesiące. Tymczasem zaś trzeba płacić 2 seny od numeru osobnego, to jest tyle, ile kosztuje numer, Zecera japońskiego nie mamy. Noża dotkliwie brak i spinaczki. Papier okrutnie drogi, a grosze się wyczerpały.

Tymczasem br. Sewerynowi [ 2 ] nie chcą przedłużyć wygasającego paszportu.

Kończę więc filozoficzne egzaminy seminarzystów i gonię do Szanghaju a stamtąd, o ile wizę dostanę, przez Syberię do Polski, by na kapitule [ 3 ] zdać sprawę i koniecznie [ 4 ] dostać może ze dwóch ojców do Nagasaki, a z jednego do Szanghaju: bez ojca bracia nie mogą normalnie pracować, zwłaszcza z braku znajomości języka miejscowego. Bardzo by było dobrze, by wszyscy tak bracia mający misjonarzować, jak i interniści [ 5 ], którzy kiedyś na misje pojadą, poduczyli się języka angielskiego. Bardzo on na całym Wschodzie rozpowszechniony.

Mało sam pisuję, bo roboty dużo, a czasu mniej.

br. Maksymilian M-a Kolbe