1088b

Maryja

Módl się do Matki Bożej

1 - Istniejesz, nie [jesteś] przyczyną wszystkiego - Bóg.

2 - Badając stworzenie poznanie kim - Bóg.

3 - Stosunek do Niego, religia naturalna.

4 - Grzech, zadośćuczynienie, Jezus Chrystus, Maryja Najśw[iętsza] Dziewica, Niepokalana, Pośredniczka Łask.

5 - Religia Chrystusowa, ogólna, katolicka, bo prawda jest jedna. Chrzest.

Kościół uczy i słusznie bo:

6 - Dogmat Trójcy Przen[ajświętszej] - ślady w stworzeniu.

7 - Dogmat: Dwie natury i Osoba Boża w Chrystusie Panu.

8 - Dogmat: Przen[ajświętszy] Sakrament.

9 - Spowiedź i inne Sakramenty.

10 - Obowiązki względem Boga.

11 - Obowiązki względem siebie.

12 - Obowiązki względem innych w ogóle.

13 - Obowiązki względem rodziny.

14 - Obowiązki względem społeczeństwa, państwa.

15 - Doskonałość chrześcijańska - Zakon.

16 - Śmierć. Niebo.

Maryja

Broszurka

Maryja

Istniejemy, inni nie istnieją - umrzemy na pewno (wszyscy równi wobec śmierci - na pewno umrzemy - nie wiemy kiedy) - co potem - trzeba pomyśleć (zaraz badać, co potem = cel) - celowość - więc jest Bóg (pierwsza przyczyna) causa incausata [ 2 ] - stworzenie podobne Stworzycielowi.

Stosunek nasz do Boga = religia (zjednoczenie miłości, ubóstwienie).

Prawda jedna - w religii też.

Wiele religii (i bez r[eligii]) - (nie tak różne przedtem) - różni nauczyciele - różnice - gdzie prawda - długie studia - znak Boży (cud) - zmartwychwstanie - Jezus Chrystus - Maryja, Matka Chrystusa.

Chrystianizm jeden - powszechny - "Tyś opoka" [Mt 16,18] - Luter, Henryk VIII - katolicki. Dogmaty.

Cel człowieka - z wiary - rozumem (pragnienie szczęścia nieskończonego intensive, extensive, semper [ 3 ] - Boga - akcja, reakcja - MIŁOŚĆ - miłość.

Przeszkoda - grzech - obraza nieskończona - Jezus Chrystus - wyrównanie nieskończone - chrzest (pragnienia, wody, krwi), spowiedź.

Środki - modlitwa (bo niczym), łaska, Kom[unia] św., sakr[amenty] św.

Uświęcenie - Wola Boża - mistyka. Niebo (ubóstwienie), (piekło, wieczność - czyściec).

Człowieka byt (jest, byli, nie ma, on nie będzie, umrze, gdzie), początek, cel - koniec: niebo lub piekło.

Maryja

1. Kim jesteś.

2. Skąd przychodzisz.

3. Dokąd idziesz. Cel.

4. Jaką drogą. Religia.

5. Przyszłość twoja - ciesz się.

c[ausa] eff[iciens]

c[ausa] exempl[aris]

c[ausa] fin[alis] [ 5 ]

Maryja!

Wstęp: - Módl się, byś poznał i miał siłę pójść za tym.

1. Kim jesteś

Czyś pomyślał kiedy nad tym, kim jesteś? Słusznie czujesz się wyższy od otaczających cię tworów nierozumnych, od kamieni, choć drogich i pięknych, od kwiatów, chociaż miłych i pociągających, od zwierząt, choćby najbardziej użytecznych. Czujesz się panem otoczenia i słusznie. Z dumą spoglądasz na szybujący samolot, przysłuchujesz się przez radio muzyce granej na drugim końcu świata i przewidujesz jeszcze wiele, wiele wynalazków rozumu ludzkiego.

Kim jesteś? Czujesz, że możesz się zastanawiać nad tym, kim jesteś, masz władzę rozumowania. Możesz też odłożyć sobie to zastanawianie na później, masz swobodę, wolności woli.

I choćby ci dano całe stosy [ksiąg] różnych pisarzy, którzy by długo i głęboko rozumowali, że nie masz woli wolnej, ty jednak w każdej chwili możesz najdrobniejszym doświadczeniem, choćby tylko wyborem pomiędzy kiwnięciem palca lub nie, zadać kłam ich sofizmatom i słusznie powiedzieć, że rozumują przypuszczając z góry, że wolnej woli nie ma i stosując dowody wykluczające ją, czym grzeszą przeciw logice, która jasno wymaga, by w kwestii nie przesądzać, lecz udowodnić, że podstawą dowodu to doświadczenie. Masz więc wolę wolną. Jesteś swobodnym, wolnym panem otaczających cię tworów. Jesteś doprawdy wielki.

2. Skąd przychodzisz

Czyś pomyślał kiedy o tym, skąd przychodzisz? Z wdzięcznością miłujesz swoich rodziców, którzy ci dali życie i wychowanie, ale wiesz też, że i oni mieli swych rodziców i tak dalej, i dalej. Nikt jednak z całej linii twych przodków nie wymyślił twoich członków, nikt ich planu pierwszego nie nakreślił, nikt nie złożył atomów materii w tym celu, aby utworzyły oko zdolne do widzenia, ucho do słyszenia, rękę do pracy. A przecież te członki ci służą do swoich celów. - Gdziekolwiek spostrzeżesz uporządkowanie do celu, słusznie twierdzisz, że ręka ludzka kierowana rozumem dokonała tego dzieła, jak na przykład dom, pociąg, samolot czy inne.

A przecież takie oko jest dużo doskonalsze od najlepszego samolotu. Kto je skomponował? Człowiek nie. Więc kto? Tę przyczynę i to pierwszą przyczynę przez nikogo nie uczynioną nazywamy Bogiem.

Powiedziałem pierwszą. Gdyby jeszcze pierwszą nie była - pytamy dalej, aż dojdziemy do prawdziwie pierwszej przyczyny.

A ta przyczyna - ponieważ pierwsza - nie jest już przez nikogo uczyniona, a więc nie ma racji [stawianie] granic, czyli jest bezgraniczna, nieskończona. Ponieważ nie jest utworzona, nie ma początku, czyli jest od wieków, i nie ma racji, by ustać kiedykolwiek, czyli jest wieczna.

To jest Bóg. - Doskonałość bez granic, nieskończona, wieczna. Pierwsza przyczyna wszechrzeczy.

Zauważyłeś zapewne, że dzieło twoje i każdego nosi na sobie podobieństwo działającego. - Tak samo świat cały ma na sobie podobieństwo Boga, z którego rąk wyszedł.

Zauważyłeś też, że ty i każdy miłuje dzieło rąk swoich; tak samo i Bóg miłuje swoje stworzenie i im dzieło doskonalsze, im podobieństwo podobniejsze do działającego, tym bardziej je miłuje, dlatego też miłość rodziców ku dzieciom przewyższa inną miłość. Gdyż to miłowanie własnego dzieła też jest skutkiem Bożym, jest podobieństwem do Boga.

Wiesz więc już, skąd wyszedłeś.

3. Dokąd idziesz?

A dokądże śpieszysz w życiu? Co dzień, co godzina zawsze coś czynisz, myślisz, mówisz. Czemu? Prawda, że do czegokolwiek dążysz, czy bliższego czy dalszego, dlatego tam dążysz, gdyż spodziewasz się, iż ci to przyniesie okruch szczęścia. To pożądanie szczęścia jest tak naturalne, iż nie masz człowieka pod słońcem, który by nie pragnął szczęścia i dlatego ludzie zbierają pieniądze, szukają sławy i rozkoszy, by znaleźć szczęście. Lecz czyż nieprawda, iż dotąd gdziekolwiek i w czymkolwiek na tej ziemi szukałeś swego szczęścia, wszystko to nie zdołało uspokoić całkowicie twego serca, czułeś, że zawsze, gdyś sobie to ziemskie szczęście obrał za cel, spotkał cię zawód, znalazłeś granice, a chciałbyś więcej, dłużej.

Czy zauważyłeś, że każdy środek do celu jest ograniczony, a granicą jego jest właśnie podporządkowanie celowi. O ile trzeba i wystarczy do celu. Tak samo i te dobra są nie celem, ale środkiem i jako takich tylko możesz i powinieneś ich używać. Nie wystarczą one jednak, jeżeli je za cel sobie postawisz.

Siądź sobie spokojnie i pomyśl, kiedy właściwie będziesz całkowicie szczęśliwy. Pozwól fantazji swojej swobodnie zbudować ci wymarzony gmach szczęścia. Wyobraź sobie wszystko, czego byś tylko zapragnął i zapytaj siebie: A gdyby było jeszcze więcej, dłużej? Zawsze uczujesz, odpowiedź odpowiesz: wtedy byłoby jeszcze lepiej, czyli że jeszcze dusza twa nie spoczęła, nie doszedłeś do twego szczęścia, twego celu. I jakąkolwiek granicę pozostawisz jeszcze, zawsze ta granica będzie przeszkodą do doskonałości szczęścia. Czyli że pragniesz szczęścia, ale szczęścia bez granic: nieskończonego, wiecznego.

Na tym świecie wszystko jest skończone, a więc nie wystarcza do nasycenia nawet jednej duszy, a tych spragnionych szczęścia jest tylu, ilu ludzi pod słońcem. Gdzież więc nasz cel?

Widzimy w przyrodzie, że wszelkie naturalne dążenia mają swoje urzeczywistnienie: oko pragnie widzieć i może, ucho słyszeć i może, ciało się karmić i może. Jakżeby miało pozostać niezaspokojone pragnienie najbardziej palące duszę, najważniejsze i dla którego tylko pragniemy (każdy pragnie) wszystko inne.

Nie, i to pragnienie ma swoje zaspokojenie i tym jest Bóg nieskończony i wieczny.

Maryja

4. Droga

Ależ to cel tak daleki i tak wysoki - powiesz może, że mnie trudno poznać, jaką drogą iść do niego trzeba.

Prawda, lecz czyżby Bóg miłujący nieskończenie stworzenia swoje mógł nie wskazać drogi? mógł nie dopomóc do dojścia do celu?

W różnych wiekach bytu ludzkości różni ludzie częstokroć mądrzy i gorliwi podawali drogę do szczęścia ludzkości, ale jeżeli zbierzemy razem ich nauki, przekonamy się, że nie we wszystkim ze sobą się zgadzają. Prawda jednak może być tylko jedna bez względu na czas czy miejsce, czy kraj. 3 + 2 jest 5, było i będzie wszędzie. I chociażby wszyscy ludzie temu zaprzeczali, to jednak wszyscy się pomylą, a 3 i 2 będzie 5. Dlaczego? Bo to jest prawdą.

W tych więc rzeczach, w których nauki owych ludzi są sprzeczne, musimy badać, po której stronie prawda.

I tu jednak powiesz może: ach ja nie mam na to ni czasu, ni przygotowania, aby przedsięwziąć te studia. Jakżeż poznać tę drogę. I to prawda. Nie każdy może oddać się głębokim studiom religijnym, lecz mamy znak jakoby "han" [ 6 ] Boży, potwierdzający naukę prawdziwą, a tym jest prawdziwy cud. Bóg tylko może cuda działać, gdzie więc je znajdziemy, tam mamy pewne potwierdzenie od Boga.

I czytamy w historii, w księdze Nowego Testamentu, że Jezus Chrystus obiecał, iż na świadectwo prawdziwości swej nauki zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie. I to się stało, tak że uczniowie Jego nawet nie wahali się śmierć ponieść na potwierdzenie tej prawdy. Musi więc być prawdą, czego On uczył.

I - Bóg-Człowiek: 1) czynności Boga, [czynności] człowieka

2) grzechu nieskończoność

Ergo Matka Jego Dziewica

II - Sakramenty

[O. Maksymilian M-a Kolbe]