1136

Quam multi de Te scripserunt, o Immaculata, at omnes se nihil Te dignum scribere valuisse, humiliter professi sunt. Quos haec tantum consolabatur persuasio, Te Ipsam verbis suis animas allocuturam atque humiles et castos uberius ac ipsi scribendo, haec capere potuerant, instructuram.

Dignare etiam me laudare Te, Virgo Sacratissima, etsi nec me esse dignum qui de Te scribam, nec intellectum humanum qui gloriam Tuam comprehendat idoneum esse scio.

Tu es Refugium peccatorum, Auxilium christianorum, apostolorum, martyrum, confessorum, omnium sanctorum ipsorumque angelorum - Regina, Mater Christi, Mater Salvatoris, Mater Redemptoris, vera Dei Mater. Hic iam deficit humanus intellectus ineptus, qui Dei infinitatem et consequenter Matris Dei capiat dignitatem.

Deus caritas est. Plenitudine huius vitae Pater Filium generat, Spiritus vero a Patre filioque procedit.

Cum autem Deus diligeret quoque finitas Sui ipsius possibiles imagines, elegit quasdam earum donavitque eis realem existentiam. Quae creaturae vi veluti reactionis seipsas perficiunt sicque ad Deum, a quo procedunt, tendunt.

Quin etiam libero arbitrio praediti homines similiter ad Deum tendunt, sed quibus obnoxii imperfectionibus, quam discordantes cum Voluntate Divina, cum Deitate?

Praeviditque Deus a saeculis Creaturam, quae in nulla re, ne minima quidem esset praevaricatura, nullam gratiam perditura, nihil eorum quae a se accepisset sibi appropriatura. In cuius anima gratiarum Largitor, Spiritus Sanctus, a primo existendi momento inhabitavit, quam absolutam prorsus possessionem cepit, penetravitque adeo ut nomine Sponsae Spiritus Sancti solummodo remota, tenuis, impercfecta etsi vera veniat huius coniunctionis adumbratio.

Nec permisit, ut Eam macula originalis peccati inquinaret. Et facta est sine labe concepta, Immaculate Concepta.

Lapurdi Immaculata V[irgo] S[anctae] Bernadettae saepius interroganti, quae esset "Immaculata Conceptio ego sum" respondet. Quibus claris verbis exprimit, se esse non solum Immaculate Conceptam, sed immo Ipsam Immaculatam Conceptionem, sicuti aliud est res alba et aliud sola eius albitudo, aliud res perfecta et aliud eiusdem perfectio.

Dicendo de Se sic Deus affatus est Moysen: "Ego sum, qui sum" [Gen 3,14] i.e. ad essentiam meam pertinet, ut natura mea semper sim a me: absque principio. Immaculata tamen Virgo originem Suam habet a Deo, est creatura, est conceptio, attamen Conceptio Immaculata.

Quam profunda mysteria latent his verbis.

Et sicut omnia in ordine naturali ac supernaturali a Patre per Filium Spiritumque in creaturas descendunt, ita similiter et creaturae omnes per Spiritum Filiumque ad Patrem ascendunt.

Attamen perfectissima creaturarum Immaculata Virgo super omnem creaturam elevatur, et ineffabili modo est Divina. Filius enim Dei descendit a Patre per Spiritum et inhabitavit Eam incarnatusque est in Ea et facta est Mater Dei, Mater Dei-Hominis, Mater Iesu. Ex quo momento omnis gratia a Patre per Filium incarnatum Iesum atque Spiritum in Immaculata habitantem - per Immaculatam dispensatur. Et quodlibet signum amoris creaturarum non nisi per Immaculatam expurgatum, ab imperfectionibus elevatumque a Iesu ad valorem infinitum ideoque majestate Patris Coelestis dignum, ante faciem Dei prodit.

Unio inter Spiritum Sanctum et Immaculatam Virginem tam arcta est, ut Spiritus Sanctus animam Immaculatae penetrando non influat in animas nisi Ea mediante. Unde Mediatrix omnium gratiarum, unde et vera Mater omnis gratiae Divinae facta est. Unde Regina Angelorum Sanctorumque, Auxilium Christianorum et Refugium peccatorum.

Proh, quam parum adhuc nota est Immaculata Virgo! Quandonam animae hominum Eius Corde Divinum Cor Iesu et Hoc mediante Patrem Coelestem diligent?

[P. Maximilianus M-a Kolbe]

[Przekład polski]

Niepokalana

Jakże wielu o Tobie pisało, o Niepokalana, lecz wszyscy z pokorą wyznawali, że nic nie mogli napisać, co byłoby godne Ciebie. Jedyną pociechą było dla nich przekonanie, że Ty sama możesz przemówić do dusz swoimi słowami, a pokornych i czystych możesz pouczyć dużo lepiej, niż oni przy pisaniu mogli to pojąć.

Dozwól i mnie chwalić Cię, Panno Przenajświętsza, choć wiem, że ani ja nie jestem godny, bym pisał o Tobie, ani rozum ludzki nie jest zdolny zrozumieć Twej chwały.

Tyś jest Ucieczką grzeszników, Wspomożeniem wiernych, Królową apostołów, męczenników, wyznawców, wszystkich świętych, a nawet aniołów, Matką Chrystusową, Matką Zbawiciela, Matką Odkupiciela, prawdziwą Matką Bożą.

Tu już ustaje rozum ludzki, niezdolny pojąć nieskończoności Boga, a w konsekwencji godności Matki Bożej.

Bóg jest miłością. W pełni tego życia Ojciec rodzi Syna, Duch zaś pochodzi od Ojca i Syna.

Ponieważ zaś Bóg ukochał również swe możliwe skończone podobieństwa, niektóre z nich wybrał i dał im rzeczywiste istnienie. Stworzenia te siłą jakby reakcji udoskonalają się i tak dążą do Boga, od którego pochodzą.

I ludzie, obdarzeni wolną wolą, podobnie zdążają do Boga, lecz jakże niedoskonale, w jakiejże niezgodności z Wolą Bożą, z Bogiem.

Jednak przewidział Bóg od wieków Stworzenie, które nawet w małej rzeczy Mu się nie sprzeniewierzy, nie utraci żadnej łaski, nie przywłaszczy sobie nic z tego, co od Niego otrzyma. Od pierwszej chwili, gdy zaistniało, w duszy Jego zamieszkał Dawca łask, Duch Święty, wziął Je w całkowite władanie i tak przeniknął, że w nazwie Oblubienicy Ducha Świętego wyrażony jest tylko daleki, słaby, niedoskonały, choć prawdziwy, cień tego zjednoczenia.

I nie dopuściłył, by skalała Ją zmaza grzechu pierworodnego. Została bez zmazy poczęta, Niepokalanie Poczęta.

W Lourdes Niepokalana Dziewica na kilkakrotne zapytanie św. Bernadety, kim jest, odpowiedziała: "Jam jest Niepokalane Poczęcie". Tymi słowami jasno wyraziła, że nie tylko jest Niepokalanie Poczętą, lecz nawet samym Niepokalanym Poczęciem, jak czymś innym jest rzecz biała i sama jej białość, czymś innym rzecz doskonała i jej doskonałość.

Mówiąc o sobie, tak Bóg odezwał się do Mojżesza: "Jam jest, którym jest" [Rdz 3,14], tj. do istoty mojej należy, bym naturę swą miał zawsze od siebie: bez początku. Natomiast Dziewica Niepokalana ma swój początek od Boga, jest stworzeniem, jest poczęciem, wszakże Niepokalanym Poczęciem.

Jak głębokie kryją się w tych słowach tajemnice!

A jak wszystko w porządku naturalnym i nadnaturalnym od Ojca przez Syna i Ducha zstępuje na stworzenie, tak podobnie i stworzenia wszystkie przez Ducha i Syna wstępują ku Ojcu.

Jednak najdoskonalsza ze stworzeń, Niepokalana Dziewica, wznosi się ponad wszelkie stworzenie i w niewymowny sposób jest Boża. Syn Boży zstąpił bowiem od Ojca przez Ducha i zamieszkał w Niej i wcielił się w Niej, i stała się Matką Bożą, Matką Boga-Człowieka, Matką Jezusa. Od tej chwili wszelka łaska od Ojca przez wcielonego Syna Jezusa i Ducha zamieszkującego w Niepokalanej - przez Niepokalaną jest rozdawana. I każdy objaw miłości stworzeń, tylko przez Niepokalaną oczyszczony od niedoskonałości a przez Jezusa podniesiony do wartości nieskończonej i tak godny majestatu Ojca Niebieskiego, idzie przed oblicze Boga.

Zjednoczenie Ducha Świętego z Niepokalaną Dziewicą jest tak ścisłe, że Duch Święty, przenikając duszę Niepokalanej, wpływa na dusze tylko za Jej pośrednictwem. Dlatego [stała się] Pośredniczką łask wszelkich, a stąd i prawdziwą Matką wszelkiej łaski Bożej. Stąd Królową Aniołów i Świętych, Wspomożeniem Wiernych i Ucieczką grzeszników.

O, jakże mało jeszcze znana jest Niepokalana Dziewica! Kiedyż to dusze ludzkie kochać będą Jej Sercem Boskie Serce Jezusa, a przez Nie - Ojca Niebieskiego?

[O. Maksymilian M-a Kolbe]