1174

Gdy spoglądam na kwiatek, na zwyczajny polny kwiat, nie mogę pojąć, jak można bezmyślnie wątpić o Tym, który jest Autorem tego kwiatka, który jego plan nakreślił i wszystkie jego części celowo ułożył, by osiągnął owoc, który też rzeczywiście osiąga.

Gdybyśmy gdzieś na księżycu znaleźli jeden tylko zegarek pośród ogólnego bezładu i zamieszania, to by wystarczyło, byśmy z całą pewnością twierdzili, że istnieje jakiś zegarmistrz, który ten zegarek zbudował. Zegarek niszczeje, staje, rdzewieje i rozkłada się na części. Na próżno byś próbował go zasadzić, by nowe młode zegarki wyrobić. A tymczasem nasz kwiatek wydaje owoc, z którego kwiaty i znowu owoce i tak dalej, i dalej. I to nie od dziś, ale od wieków, wieków i lat tysięcy. I tych kwiatów tyle, żyjących różnych istot tak wiele, że nie zdołałbyś ich nawet policzyć.

W tak to najróżnorodniejszy sposób stworzenia głoszą chwałę Stwórcy, Ojca wszechświata.

[O. Maksymilian M-a Kolbe]