288

PS - O. Gwardianowi za dużo się może wtrącam, ale co ja poradzę; piszę, co myślę. Oto znowu 3 grosze:

Zdaje mi się, że na ogół jeszcze trwa dążność do ujednostajnienia, upodobnienia pomiędzy Niepokalanowem a innymi konwentami z tą jednak różnicą, że przedtem wielu z ojców w najlepszych intencjach pragnęło upodobnić Niepokalanów do innych konwentów, a obecnie powstał bardzo korzystny i zbawienny prąd upodobnienia innych konwentów do Niepokalanowa, ale zdaje mi się, że jedno [ 2 ] nie może być narzucone innym konwentom a zarazem nie może [tego] zabraknąć w Niepokalanowie, bo stanowi właściwą istotę Niepokalanowa a mianowicie: "bezgraniczność" [ 3 ] oddania się Niepokalanej dla podbicia całego świata dla Niej i stąd np. każdy musi być gotów w każdej chwili także udać się gdziekolwiek bez wahania, choćby na krańce ziemi i po pewną śmierci słowem, zawsze i na wszystko: "bezgranicznie" dla Niepokalanej, podczas gdy ani konstytucje, ani reguła nie zobowiązuje nikogo, by udał się np. na misje, ale: "qui voluerint" pisze wyraźnie św[ięty] nasz Zakonodowca [ 4 ].

Następnie, mamy dobrowolną, ukochaną "fiksację" [ 5 ] (jeśli kto by chciał i tak nazwać), a tą jest Niepokalana. Dla Niej żyjemy, pracujemy, cierpimy i umrzeć pragniemy, a całą duszą, wszelkimi sposobami, wynalazkami itd. pragniemy też "fiksacje" zaszczepić w sercach wszystkich. - I to nie jest konieczne do zbawienia, ani... a może i nie... ani - konieczne do istoty pełnej franciszkanina?...

Słowem, celem Niepokalanowa jest wykonanie celu MI [ 6 ], a inne konwenty mogą mieć inne wzniosłe i wielkie cele, ale - inne.

(Drogi Ojcze! za dużo gderam, nieprawda?) Jak umrę, to przestanę.

[O. Maksymilian M-a Kolbe]