389

Maryja!

Drodzy Bracia!

Dziś w wigilię św. Antoniego znalazłem się w prokurze Ojców Niepokalanego Serca Maryi. Dookoła podzwrotnikowe drzewa, bo prawie już na równiku i różnorodne trele ptactwa malajskiego.

Ale oto już i 13 VI, dzień św. Antoniego i dochodzi południe.

Są tu ponoć i tygrysy, ale nie w samym mieście Singaparze, i chociaż poczciwi moi "gospodarze" wywieźli mnie wczoraj na przechadzkę poza miasto, to jednak ani myśmy jeszcze żadnego tygrysa nie przejechali, ani też podobny dobrodziej na nas jeszcze nie wpadły ani spoza wysokich pięknych palm, ani spoza gumowych drzew, ani z głębi innej wiecznie tu zielonej roślinności. Tylko małpki swobodnie sobie chodzące w ogrodzie zoologicznym witały nas na trawniku, gdyśmy mijali ich schronisko.

I kościoły przesuwały się katolickie i aż katedra anglikańska i prezbiteriariańska kircha, a nawet nie brakło stylowego meczetu muzułmańskiego. A po ulicach 3/4 to Chińczycy, poza tym ciemni Malajowie i rośli Hindusi. Między tym wszystkim tu lub ówdzie także białą twarz Europejczyka. A jak mało z nich, nie wyłączając tych ostatnich, zna i kocha Pana Boga żywego i Niepokalaną Jego Matkę? Zdałby się i tu Niepokalanów, ale dla języka malajskiego, którym mówi coś 40 000 000 ludzi, lepiej ponoć by było w centrum malajszczyzny, na wyspie Jawie [ 1 ].

br. Maksymilian