423

Maryja!

Najprzewielebniejszy Ojcze Prowincjale!

Tym listem pospiesznie ślę żądaną relację, bo nowicjat br. Mariana [ 2 ] upływa 29 I 1933. Poprosiłbym też o przesłanie odpowiedzi może telegraficznie, gdyż listy teraz idą przez Władywostok, więc nieco dłużej. Pod jednym słowem "tak", przesłanym telegraficznie, będę rozumiał i przypuszczenie go do ślubów i delegację do odebrania ich i wszystko, co dla przeprowadzenia tej sprawy jest potrzebne. Nasz adres telegraficzny Mugenzaisono Nagasaki. Trzy słowa wystarczą [ 2 ].

Przed wystawieniem relacji zapoznałem br. Mariana z najważniejszymi obowiązkami wedle nowych Konstytucji [ 4 ]. Wszystko pod słowem "Laici" [ 5 ] w spisie rzeczy.

W tych dniach poślę list dłuższy w innych sprawach.

Z prośbą o serafickie błogosławieństwo

br. Maksymilian M-a Kolbe

PS - Na wszelki wypadek rozpocznie on (br. Marian) tu rekolekcje w przypuszczeniu, że odpowiedź na czas nadąży.

Br. Marian między innymi twierdzi, że boi się śmierci, która każdej chwili może nastąpić i dlatego trzyma się Zakonu. A też dziś słyszałem od niego: w Japonii raczej obawą powodują się katolicy; trzeba wprowadzić Niepokalaną nasamprzód do własnego serca, potem katolików, a wreszcie pogan, by miłość rozszerzyła serca, bo dotąd są ściśnięte serca Japończyków - poczciwa dusza; niech go Niepokalana prowadzi.

Przyznać też muszę, że z powodu trudności językowych, znajdował się on nie w takim położeniu jak nowicjusz w Polsce. Coraz bardziej poznajemy język, ale jeszcze nam dużo brakuje.

Co do ślubów mówi: "jak Niepokalana zechce, to N[ajprzewielebniejszy] O. Prowincjał pozwoli; pragnę spełnić Wolę Bożą".