432

Maria!

Carissimi iuvenes Confratres,

Plus quam decem et quinque ante annos, cum praesens Rev[erendi]ssimus P. Minister Generalis "Militiae Immaculatae" suam benedictionem scriptam dabat, voluit, ut illam inter iuventutem nostri Ordinis in Collegiis divulgarem.

Usque dum ista non perfeci.

Ideo hodie, cum adhuc mensis Februarius, celebratus propter commemorationem 75-annorum a prima apparitione Immaculatae in Lourdes, non expirasset, permittatis, ut paucis verbis, ex longinqua terra nostrae missionis Iaponensis, vobiscum colloquar.

Unaquaeque generatio debet addere suum laborem ac fructum eius, generationibus praecadentibus. Non aliter res se habet in vita Ordinis religiosi, ergo et nostri.

Quid addemus?

Dicitur: Quam longius a fundatore, tanto debilior religio; et multoties ita fit. Sed non sequitur, quod ita debeat esse. Spiritus enim nescit materiales leges senescendi, sed debet evolvi sine limitatione. Non est etiam effectus humilitatis rogare e. gr. S[anctum] P[atrem] Franciscum ut "partem" sui amoris, vel etsi aequalem amorem Dei nobis imploret, sed tunc solum S. Pater perfecte laetus erit, cum maiorem, quam ille habuit ammorem, et infinite maiorem, per ipsum a Deo petimus. Et ille vult "evolvere" spiritum suum in filiis suis et non sanctitatem suam sicut terminum, limitem nostrae perfectionis statuere. Germen ab ipso in Ordine repositum "sine limite" evolvendum est.

cunabulis Ordinis nostri per 7 saecula aureum filum causae Immaculatae non interruptum evolvebatur. Certatur pro agnitione veritatis de Immaculata Conceptione B[eatae] Mariae Virginis. Certamen finitur victoriose. Veritas haec et universaliter agnita et sicut dogma fidei proclamata est. Et nunc?... Numquid iam finis istius causae?... Numquid pro aedificanda domo quiescimus in describendo plano eius sine realisatione?... Nonne potius planum computatur solum sicut praeparatio necessaria ad ipsam aedificationis realisationem?... Nunc ergo secunda charta nostrae historiae aperitur: scilicet inseminare istam veritatem in cordibus omnium, qui sunt et erunt usque ad consummationem saeculi et curare de incremento et fructibus sanctificationis. Introducere Immaculatam in corda hominum, ut illis thronum Filii Sui erigat et ad cognitionem Eius perducat et ad amorem Eius Sacratissimi Cordis inflammet.

Ordo noster dicitur et est Ordo poenitentiae, faciens ac praedicans poenitentiam. Et ecce vidimus quattuor annos post proclamationem dogmatis de Immaculata Conceptione, Eam Ipsam dicentem in Lourdes: poenitentiam, poenitentiam, poenitentiam! En quis vult proclamare nostro mundo corrupto poenitentiam: Immaculata. Permittamus igitur ut Illa, Illa Ipsa in nobis et per nostrum Ordinem proclamet poenitentiam ad renovandos animos.

Nimis longum esset in istis tam laetis ac dulcibus cogitationibus immorari, sed aliqua non possum adhuc non addere.

Permittamus, ut Illa nobis ipsis praedicet istam poenitentiam, aperiamus cor nostrum, permittamus Illi intrare et demus Illi ultro et cor et animam et corpus et omnia sine ulla restrictione vel limitatione, consecremus nos Illi totaliter sine ulla limitatione, ut simus servi Eius, filli Eius, res Eius et proprietas Eius inconditionata, ut efficiamur quodammodo Illa Ipsa vivens in hoc mundo, loquens, agens.

Non dicit Immaculata in apparitione in Lourdes: Ego sum Immaculate Concepta, sed "Immaculata Conceptio". Per hoc determinat non solum factum Immaculatae Conceptionis, sed etiam modum, quo hoc privilegium est Eius. Ergo non accidens aliquid, sed de natura Eius. Illa Ipsa est Conceptio Immaculata. Ergo Illa et in nobis est talis et nos convertit in Se in tales... Illa est Mater Dei; et in nobis est Mater Dei... et nos facit deos et matres Dei gignentes Iesum Christum in animis hominum... Quae celsitudo?...

Quando efficiemur Illa, et nostra tota vita religiosa et eius fontes erunt Eius et Illa. Oboedientia supernaturalis, quia Eius voluntas; castitas, Eius Virginitas; paupertas, Eius supermundanitas. Eius est nostra anima, ergo Illa reget intellectum, ut Eius Voluntatem in oboedientia religiosa videat et pro Illa non parcat diligentia in inquirenda veritate; Illa regit et voluntatem, ut nihil praeter Eius Voluntatem amet, in Ea Voluntatem Iesu Christi, Cor Sacratissimum Eius, Voluntatem Dei agnoscendo. Eius est nostrum corpus, ut se exponat libenter pro Ea ad passiones et ultro offerat labori. Eius sunt omnia nostra, ergo perfecta paupertas et usus rerum quantum requiritur solum et sufficit ad finem.

Ecce quid possumus addere.

Proponerem inde, ut sequendo intentionem Rev[erendi]ssimi P. Generalis ante 15 annos expressam:

1) In omnibus Collegiis nostris aperiatur circulus M.I. inter eos, qui libere velint i ll imi t at e se Immaculatae consecrare secundum mentem M.I. (Militiae Immaculatae).

2) Ut hic circulus in sessionibus suis praeparet membra sua ad vivendum et laborandum secundum spriritum M.I.

a) studendo causae Immaculatae sub respectu historico, dogmatico, morali, iuridico, ascetico etc; b) studendo insimul motus antireligiosos nostrae aetatis, fontes eorum, methodos, effectus etc., distinguendo in talibus motibus quid boni, quid mali, numquid non est alius efficacior modus ad malum motum extinguendum, quam cognoscere quid boni contineat et applicare statim hoc bonum in causam nostram. Omissiones circa hoc produxerunt deploratos eventus in Mexico et Hispania;

c) exercendo se secundum possibilitatem (orationes, mortificationes etc.) iam nunc pro hac causa;

d) praeparando modum actionis in futuro.

Non putemus autem ista omnia esse solum theorias abstractas, impossibiles in praxi. Iam enim Immaculata voluit etiam suscitare domum religiosam ("Immaculatum" in Polonia), quae domus practice possibilitatem talis vitae ac laboris per 5 annons suae existentiae probavit.

Neque timeamus ne res sit tam dura, ut deficiant vocationes, quia in domo ista vocationes pervenerunt iam usque ad 400 circiter animas.

Nec timendum, quod perfecta paupertas impediet sustentationem collegiorum, quia in "Immaculatum" plus quam 120 collegiales Immaculatae consecrati sustentantur.

Nec denique avocet nos cura de missionibus, quia domus ista fundavit et sustentat "Immaculatum" Iaponense, quod etsi nullam percipiat pecuniam a Congregatione de Propaganda, tamen iam per 3 annos agit per totam Iaponiam, multis sumptibus, per periodicum "Miles Immaculatae" et Immaculata per ipsum plura baptismata iam causavit.

Multis in regionibus fui, multa vidi, cum diversis locutus sum, sed credatis mihi, non esse alium modum magis aptum, ad occurrendum malis nostrae aetatis, quam Ordo noster Seraphicus, si intrepide, alacriter, celeriter ac continue evolvet spiritum S[ancti] P[atris] n[ostri] Francisci.

Immaculata vult in nobis et per nos ostendere plenitudinem misericordiae Suae - nolimus ponere obstacula, permittamus Ei.

Cur nam hoc nobis praecise facere vult? - Hoc est mysterium Sui amoris.

Totus in Immaculata ac S[ancto] P[atre] Francisco vester

fr. Maximilianus M-a

[Przekład polski]

Maryja! Nagasaki, 28 II 1933

Najdrożsi Młodzi Współbracia

Więcej niż 15 lat temu, obecny Najprzewielebniejszy O. Generał [ 1 ], udzielając swego błogosławieństwa "Rycerstwu Niepokalanej" na piśmie, chciał, abym rozpowszechniał jew kolegiach, wśród młodzieży naszego Zakonu.

Aż dotąd tego nie uskuteczniłem.

Dlatego pozwólcie, że zamienię kilka słów z Wami z dalekiej ziemi naszej misji japońskiej, póki nie przeminął jeszcze jubileuszowy miesiąc luty, kiedy to obchodzi się 75. rocznicę objawienia się Matki Bożej w Lourdes.

Każde pokolenie do prac i dorobku poprzednich pokoleń powinno dołożyć swoje własne prace. Nie inaczej rzecz się ma w życiu zakonu - a zatem i naszego [zakonu].

Cóż dołożymy?

Mówią: Im dalej od założyciela, tym słabszy zakon; i często tak bywa. Lecz z tego nie wynika, że tak być powinno. Duch bowiem nie zna materialnych praw starzenia się, ale powinien rozwijać się bez ograniczeń. Nie jest owocem pokory prośba np. do św. O. Franciszka, aby "cząstkę" swojej miłości, albo chociażby i równą miłość Boga nam wyprosił, wtedy dopiero św. Ojciec będzie doskonale się radował, gdy przez niego będziemy prosić Boga o miłość większą niż on miał, i o nieskończenie większą. On chce "rozwijać" ducha swego w synach swoich, a nie stawia swojej świętości jako granicy naszej doskonałości. Nasienie złożone w Zakonie przez niego należy rozwijać "bez granic".

Nasz Zakon od początku swego istnienia przez 7 wieków nieustannie rozwijał złotą nić sprawy Niepokalanej. Walczono o uznanie prawdy o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny [ 2 ]. Walka kończy się zwycięstwem. Prawda ta została powszechnie uznana i ogłoszona jako dogmat wiary [ 3 ]. A teraz?... Czy koniec z tą sprawą?... Czy do wybudowania domu wystarczy nakreślić jego plany bez realizacji?... Czyż raczej nie kreśli się planów jedynie jako przygotowania potrzebnego do realizacji samej budowy?... Teraz więc otwiera się druga karta naszej historii, mianowicie zasianie tej prawdy w sercach wszystkich, którzy są i będą aż do skończenia wieków, i troska o [jej] wzrost i wydanie owoców świętości. Wprowadzić Niepokalaną do serc ludzkich, aby Ona wystawiła w nich tron Synowi swemu i doprowadziła je do Jego poznania, rozpalając je miłością Jego Najświętszego Serca.

Zakon nasz nazywa się i jest Zakonem pokuty, czyniącym i głoszącym pokutę. A oto w cztery lata po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu widzimy Ją samą mówiącą w Lourdes: pokuty, pokuty, pokuty! A któż to chce naszemu zepsutemu światu głosić [potrzebę] pokuty? - Niepokalana. Pozwólmy tedy, aby Ona, Ona sama w nas i przez nasz Zakon głosiła pokutę dla odnowienia umysłów.

Zbyt dużo czasu zajęłoby rozważanie tych słodkich i radosnych myśli, lecz nie mogę się powstrzymać, aby jeszcze czegoś nie dodać.

Pozwólmy, aby Ona nam samym głosiła ową pokutę, otwórzmy serce nasze i pozwólmy Jej wejść, oddajmy Jej ochotnie serce, duszę, ciało i wszystko bez żadnych zastrzeżeń czy ograniczeń, poświęćmy się Jej zupełnie bez żadnych ograniczeń, abyśmy byli Jej sługami, Jej dziećmi, Jej rzeczą i Jej bezwarunkową własnością, abyśmy stali się poniekąd Nią samą na tym świecie żyjącą, mówiącą i działającą.

Niepokalana w Lourdes nie mówi: Jam jest Niepokalanie Poczęta, ale "Niepokalane Poczęcie". Przez to określa nie tylko sam fakt Niepokalanego Poczęcia, ale także sposób,w jaki ten przywilej jest Jej. Ona sama jest Niepokalanym Poczęciem. A więc Ona i w nas jest taką, i nas w sobie w takich przemienia... Ona jest Matką Bożą, i w nas jest Matką Bożą... i czyni nas bogami i matkami Bożymi, rodzącymi Jezusa Chrystusa w duszach ludzkich... Co za wzniosłość?!...

Gdy się staniemy Nią, wtedy całe nasze życie zakonne i jego źródła będą Jej i Nią. Posłuszeństwo nadnaturalne - bo Jej wola; czystość - Jej dziewictwem; ubóstwo - Jej ponaddoczesnością. Jej jest nasza dusza, Ona więc rządzi naszym umysłem, aby w posłuszeństwie zakonnym upatrywać Jej wolę i dla Niej dokładać wszelkich starań w szukaniu prawdy. Ona rządzi też naszą wolą, aby niczego poza Jej wolą nie miłowała, a w Niej wolę Jezusa Chrystusa, Najświętsze Jego Serce, uznając wolę Bożą. Jej jest nasze ciało, aby dla Niej chętnie wydawało się na cierpienia i prace. Jej są wszystkie nasze [dobra], a więc doskonałe ubóstwo i używanie rzeczy jedynie koniecznych i wystarczających do osiągnięcia celu.

Oto co możemy dodać.

Idąc tedy za intencją wyrażoną przez Najprzewielebniejszego O. Generała przed 15 laty, proponowałbym:

1) Aby we wszystkich naszych kolegiach zostały zawiązane koła MI między tymi, którzy by chcieli dobrowolnie ofiarować się Niepokalanej bez żadnych ograniczeń, w myśl MI (Rycerstwa Niepokalanej).

2) Aby koło to na swych zebraniach przygotowało swych członków do życia i pracyw duchu MI:

a) Studiując sprawę Niepokalanej pod względem historycznym, dogmatycznym, moralnym, prawnym, ascetycznym itd.

b) Studiując również ruchy antyreligijne naszego wieku, ich źródła, metody, skutki ich [działalności] itd., rozróżniając w takich ruchach, co jest dobre, a co złe, gdyż nie ma innego, skuteczniejszego sposobu na zniszczenie złego ruchu, jak poznać, co dobrego on zawiera, i zastosować [to] natychmiast do naszej sprawy. Opuszczenia w tym względzie były przyczyną opłakanych skutków w Meksyku i Hiszpanii.

c) Już teraz ćwiczyć się według możności (modlitwy, umartwienia itd.) dla tej sprawy.

d) Przygotowywać sposoby działania na przyszłość.

Nie uważajmy jednak tego wszystkiego jedynie za oderwane teorie, nie dające się zastosować w praktyce. Już bowiem Niepokalana zechciała wzbudzić dom zakonny ("Niepokalanów" w Polsce), który to dom już przez pięć lat swej egzystencji udowadnia możliwość takiego życia i pracy.

Nie bójmy się, że rygor życia będzie tak ciężki, iż zabraknie powołań, gdyż liczba powołań doszła już do około 400 dusz żyjących w tym klasztorze.

Nie należy również bać się, iż doskonałe ubóstwo będzie stanowić przeszkodę w utrzymaniu kolegiów, gdyż w Niepokalanowie utrzymuje się więcej niż stu dwudziestu internistów poświęconych Niepokalanej.

Wreszcie niech nas nie odwodzi [od tego] troska o misje, gdyż dom ten [Niepokalanów] założył i utrzymuje Niepokalanów japoński, który choć nie otrzymuje żadnego zasiłku z Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, jednak już przez 3 lata działa w całej Japonii - ponosząc wielkie koszty - przez miesięcznik "Rycerz Niepokalanej", i Niepokalana przez to czasopismo już wiele dusz doprowadziła do chrztu.

Byłem w wielu krajach, wiele widziałem, z różnymi ludźmi rozmawiałem, ale wierzcie mi: nie ma bardziej odpowiedniego środka do zaradzenia złu naszego wieku, jak Zakon nasz Seraficki, jeśli śmiało, ochoczo, szybko i ustawicznie będzie rozwijał ducha św. O. Franciszka.

Niepokalana chce w nas i przez nas okazać pełność swego miłosierdzia - nie chciejmy stawiać Jej przeszkód, pozwólmy Jej działać.

Dlaczego [Niepokalana] chce, byśmy właśnie my to robili? To jest tajemnicą Jej miłości.

W Niepokalanej i w św. O. Franciszku cały Wasz

br. Maksymilian M-a