454

[ 1 ] O. Domenico Tavaniego.

[ 2 ] Dni pobytu św. Maksymiliana w Rzymie (5-27 V 1933) były bardzo ważne dla losów jego idei. Szkoda, że sam pozostawił tak mało śladów swoich rozmów, walk wewnętrznych i rezygnacji. Na jego list pełen propozycji z 28 II 1933 (zob. Pisma, 433) o. generał Domenico Tavani odpowiedział bardzo osobistym własnoręcznym listem 28 III 1933. Nie wiemy, czy św. Maksymilian otrzymał go w Japonii, gdyż z Nagasaki do Europy wyruszył już 7 IV tegoż roku (por. Pisma, 868, M, zapis z 25 III 1933). Dnia 4 IV 1933 jego plany przedyskutowano na sesji Definitorium Generalnego, w obecności prowincjała polskiego o. Kornela Czupryka, o czym także nie wiedział wsiadając na statek. Nie wiadomo więc, czy mocne słowa listu generała towarzyszyły mu podczas podróży, co bardzo wątpliwe, czy zaskoczyły go dopiero w Rzymie. O. D. Tavani pisał: "Non so poi comprendere quello che voi dite di pretesa separazione o divisione dell’Immaculatum di Niepokalanów in Polonia e di Nagasaki dall’Ordine o dalla Provincia Polacca. Io voglio suporre che ciò sia falso, e sia, come voi dite, una pretesa cioè immaginaria tendenza. Ma se si fosse qualche reale fondamento a questa tendenza di separazione, io velo dico francamente ed apertamente, non l’approvo, anzi la riprovo e mi opporrò energicamente: niente separazione, niente divisione, niente formazione spezializzata, niente educazione diversa, niente voti particolari, niente alumnati e noviziati separati. L’unità nella Regola, nelle Costituzioni, nell’educazione, nella formazione dei chierici essere il fondamento della Provincia, dell’Ordine assolutamente. Sono io il primo a volere e promuovere nell’Ordine e nella Provincia maggiore osservanza e perfezione nella vita religiosa ed incremento nel propagare il culto e l’amore alla Vergine Immacolata, ma sempre nell’unita del’Ordine e della Provincia". [Przekład polski] "Nie potrafię zrozumieć tego, co Ojciec mówi o mniemanej separacji czy oddzieleniu Niepokalanowów w Polsce i w Nagasaki od Zakonu czy od prowincji polskiej. Ja chcę zakładać, że to jest nieprawdziwe, że jest to, jak to Ojciec mówi, jakaś mrzonka, to znaczy dążenie wyimaginowane. Jeśli byłaby jednak jakaś realna podstawa do tego dążenia do separacji, to ja Ojcu mówię szczerze i otwarcie: nie zgadzam się na to, co więcej odrzucam to i energicznie sprzeciwiam się; żadnej separacji, żadnego podziału, żadnej formacji specjalnej, żadnego odmiennego wychowania, żadnych szczególnych ślubów, żadnych oddzielnych alumnatów i nowicjatów. Jednośćw Regule i Konstytucjach, w wychowaniu w formacji kleryków winna być bezwzględnie podstawą prowincji, Zakonu. To ja pierwszy chcę i popieram w Zakonie i w prowincji większą obserwancję i doskonałość w życiu zakonnym oraz wzrost w szerzeniu kultu i miłości do Niepokalanej Dziewicy, ale zawszew jedności Zakonu i prowincji". W ciągu tych dni, na skutek rozmów z o. generałem Domenico Tavanim, św. Maksymilian zaniechał swoich planów dotyczących stworzenia specjalnej jednostki administracyjnej dla Niepokalanowów (tzw. "Komisariatu Niepokalanej"), wprowadzenia dodatkowego ślubu dla oddanych "sprawie Niepokalanej" i przestał o tym mówić. Pozostał jednak wierny idei udoskonalenia formacji, zwłaszcza dla tych zakonników, którzy mieli udać się na misje. Uznał równocześnie, że taka formacja winna się opierać na Konstytucjach zakonnych, świeżo zatwierdzonych i ogłoszonych jako obowiązujące przez tego samego generała (2 VIII 1932) - por. C. Zambelli, Niepokalanów nella sua specifica individualita secondo il pensiero di P. Kolbe, "Com. Ord." 83 (1986) 212-214. Kapituła prowincji polskiej (17-20 VII 1933) w obecności o. generała Domenico Tavaniego postanowiła przenieść nowicjat kleryków z Łagiewnik do Niepokalanowa, co zostało zrealizowane 6 IX 1933.

[ 3 ] Kurii Generalnej Zakonu OO. Franciszkanów.