521a
Do o. Gabriele Salvatiego
Maria
Lei ha ragione. Ed io penso anche così che l’Immacolata soltanto può risuscitare nel nostro Ordine le fioriture dei tempi passati, anzi di farci molto di più ancora santi e zelanti per le anime.
Ed è logico. Essa è la Mediatrice di tutte le grazie. E che cosa è la risuscitazione, la santificazione se non una grazia? Dunque, soltanto da Essa possiamo ottenerla.
Sarebbe bene che si studiasse più a fondo la questione della nostra (del nostro Ordine) relazione all’Immacolata; allora forse non uno dei pregiudizi cadrebbero.
Intanto preghiamo, soffriamo e lavoriamo. È scritto nel diploma "tutti i mezzi legittimi". Certamente se tutti i mezzi metteremo in moto la grazia non mancherà.
Preghiamo tanto che io primo impari a servire bene la nostra celeste Mamma.
Suo
Fr. Massimiliano M. Kolbe
[Przekład polski]
Maryja
Ojciec ma rację. Ja również tak myślę, że tylko Niepokalana może wskrzesić w naszym Zakonie stan rozkwitu z dawnych czasów, a nawet uczynić nas jeszcze bardziej świętymi i gorliwymi dla dusz.
To jest logiczne. Ona jest Pośredniczką wszystkich łask. A czymże jest takie wskrzeszenie, uświęcenie, jeśli nie łaską? A zatem tylko od Niej możemy ją otrzymać.
Byłoby dobrze bardziej dogłębnie studiować sprawę naszej (naszego Zakonu) relacji do Niepokalanej; wówczas padłoby może niejedno uprzedzenie.
A zatem módlmy się, znośmy cierpienia i pracujmy. W dyplomiku [Rycerstwa Niepokalanej] napisano: "wszystkie środki godziwe". Jeśli uruchomimy wszystkie środki, łaski z pewnością nie zabraknie.
Proszę się modlić, abym ja pierwszy nauczył się dobrze służyć naszej niebieskiej Mamusi.
Wasz
br. Maksymilian M. Kolbe
[ 1 ] Adresata i prawdopodobną datę napisania listu ustalił włoski wydawca pism św. Maksymiliana (por. Scritti, II, 105), o. Cristoforo Zambelli. Według informacji adresata (list do wydawcy z 9 X 1972) kartkę do niego załączył św. Maksymilian do urzędowego listu, skierowanego do rzymskiej Prymarii. Okoliczności wskazywane przez adresata najlepiej odpowiadają dacie 4 VI 1934. O liście (zaginionym) tego dnia wysłanym i pozostającym wciąż bez odpowiedzi wspomina św. Maksymilian dwukrotnie - Pisma, 549 i 573.